
شعر معماری زبان است و موسیقایی شدن تصویر عواطف انسانی در زبان. جز این هرچه هست سرگرمی کودکان کوی است و پیش از خداوند خود مرده است. مهدی اخوان ثالث (م. امید) یکی از معماران بزرگ زبان فارسی در عصر ماست. در میان «ماندنی»های معماری او در زبان، گاه، به نمونههایی میرسیم که جز حیرت پناهگاهی نمییابیم. این کتاب چشماندازهای گوناگون زندگی و شعر اخوان ثالث را آینگی میکند و تصویری همه جانبه از شخصیت او را به خوانندگان ارائه میدهد؛ از خصوصیترین لحظههای زندگی شخصی او تا سلوک اجتماعی و سیاسیاش. درین کتاب ما با ابعاد شگفتآور خلاقیت او آشنا میشویم؛ از نقد ساختاری و صورتگرایانة کار او تا نقد اجتماعی و روانشناسی خلاقیت هنری او. کتاب، در طول نیم قرن، بر دست یکی از نزدیکترین یاران او، که سالها و سالها با او و در کنار او زیسته است، تألیف شده است. اطلاعات ویژه برخاسته از این کتاب را در هیچ جای دیگر نمیتوان یافت.
Author

دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، شاعر، پژوهشگر و استاد ادبیات، در سال ۱۳۱۸ در شهر کدکن چشم به جهان گشود. شفیعی کدکنی دورههای دبستان و دبیرستان را در مشهد گذراند، و چندی نیز به فراگیری زبان و ادبیات عرب، فقه، کلام و اصول سپری کرد. او مدرک کارشناسی خود را در رشتهٔ زبان و ادبیات پارسی از دانشگاه فردوسی و مدرک دکتری را نیز در همین رشته از دانشگاه تهران گرفت. او اکنون استاد ادبیات دانشگاه تهران است. Mohammad Reza Shafii Kadkani, known as Sereshk, was born in 1939 in Kadkan near Neishapur, Iran. His poems, reflecting Iran's social conditions during the 1940s and 1950s, are replete with memorable images and ironies. He has authored eight collections of poetry, eight books of research and criticism, two book-length translations from Arabic, one on Islamic mysticism from English. He has also published three scholarly editions of classical Persian literature. He is a professor of Persian literature at Tehran University. - from Poetry Salzburg Review.