
Το έργο εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια μιας καλοκαιρινής γιορτής -με παγανιστικές, προχριστιανικές ρίζες- σε ένα αγρόκτημα στο Τέλεμαρκ. Οι διαφορετικοί χώροι στους οποίους διαδραματίζονται τα γεγονότα συμβολίζουν και τις διαφορετικές αντιλήψεις: το αγροτόσπιτο, η μοντέρνα κατοικία, η ύπαιθρος με την αναιμιστική φυσικότητά της. Εκεί συγκεντρώνονται οι πρωταγωνιστές οι οποίοι επαν-ερμηνεύουν όχι μόνο τις σχέσεις τους αλλά και τη ζωή τους, με τη συμβολική παρέμβαση του νίσε, ενός στοιχειού που αναμειγνύει τον χυμό ενός μαγικού βοάνου στο μπολ του ποντς την παραμονή της γιορτής του Αγίου Ιωάννη. Το βότανο έχει τη δύναμη να παρέχει την ικανότητα σε αυτόν που το παίρνει να αντικρίσει την πραγματική ουσία των πραγμάτων με την εσωτερική του όραση. Το έργο είναι ξεκάθαρα ρομαντικό και ακολουθεί τις βασικές ιδέες της εποχής που θέλουν τον ποιητή να βρίσκεται σε μέθεξη με τον λαϊκό πολιτισμό. Περιεχόμενα - Πρόλογος - Η Νύχτα του Αγίου Ιωάννη - Επίμετρο: Σταμάτης Ζωχιός Έθνος και λαός στη Νορβηγία της εποχής του Ίψεν Το Μπέργκεν, η νύχτα του Αγίου Ιωάννη και η λαϊκή παράδοση
Author

Henrik Johan Ibsen was a major Norwegian playwright largely responsible for the rise of modern realistic drama. He is often referred to as the "father of modern drama." Ibsen is held to be the greatest of Norwegian authors and one of the most important playwrights of all time, celebrated as a national symbol by Norwegians. His plays were considered scandalous to many of his era, when Victorian values of family life and propriety largely held sway in Europe and any challenge to them was considered immoral and outrageous. Ibsen's work examined the realities that lay behind many facades, possessing a revelatory nature that was disquieting to many contemporaries. Ibsen largely founded the modern stage by introducing a critical eye and free inquiry into the conditions of life and issues of morality. Victorian-era plays were expected to be moral dramas with noble protagonists pitted against darker forces; every drama was expected to result in a morally appropriate conclusion, meaning that goodness was to bring happiness, and immorality pain. Ibsen challenged this notion and the beliefs of his times and shattered the illusions of his audiences.