Andrzej Krzysztof Wróblewski (born as Andrzej Krzysztof Fejgin 2 July 1935 – 13 January 2012) was a Polish journalist. Born into a Jewish family, Wróblewski worked for many years at Polityka, which he left in 1982, and for the Trójka radio station. After the end of the Martial law in Poland, he was editor of Gazeta Bankowa. He returned to Polityka in 1996. Wróblewski retired in 2004.

Ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała jako reporterka w Przyjaciółce i itd. W wyniku weryfikacji w czasie stanu wojennego została pozbawiona pracy. Współpracowała z podziemną „Solidarnością”. Po 1989 związała się z działem reportażu Gazety Wyborczej, gdzie pracowała do śmierci. Pisała o tych, którym trudniej – o mniejszościach narodowych i etnicznych, o kobietach, o młodzieży z subkultur i o wykluczonych. Była jednym z fundatorów i członków rady Fundacji Itaka. Prowadziła wykłady na podyplomowych gender studies w Instytucie Badań Literackich PAN. Nominowana do Nagrody Literackiej Nike 2012 za Farby wodne.

Reporter, non-fiction writer. He has twice been shortlisted for the NIKE Literary Prize and has won the Polish Book Publishers Association Award. He began his career as a reporter at the youth weekly Na przełaj before leaving school, and soon after he joined the first reporting team at "Gazeta Wyborcza". His reports from this period were published in a book, Stairs Don’t Burn (2000, 2006). Before he got his masters degree at Warsaw University he went to Bosnia with a convoy organised by humanitarian aid worker Janina Ochojska. He then went back to the Balkans repeatedly for many years, and the book Like Eating A Stone is the result of those journeys. His next book was Dear Daughter (2005), the moving account of his efforts to find out what had happened to his missing friend, a reporter called Beata Pawlak, who turned out to have been killed in a terrorist attack on the island of Bali. For several years Tochman was involved in activities aimed at finding missing people. From 1996 to 2002, he ran a programme called "Anyone Who Saw, Anyone Who Knows" on the Telewizja Polska TV channel. In 1999 he founded the ITAKA Centre for the Search for Missing People.

Polski prozaik, reportażysta, krytyk literacki i scenarzysta filmowy. Ukończył filologię polską (1964 r.) na Uniwersytecie Warszawskim, po maturze w siedleckim Liceum im. S. Żółkiewskiego (1959 r.). Debiutował jako krytyk filmowy w tygodniku "Dookoła Świata". Jako reportażysta debiutował na łamach tygodnika "Życie Literackie". W latach 1964-1970 był redaktorem Wytwórni Filmowej "Czołówka", w następnych latach pracował w redakcjach m.in. "Walki Młodych", "Prawa i Życia", "Ekspress Reporterów", "Sztandaru Młodych" oraz "Głosu Nauczycielskiego". Otrzymał wiele nagród klubowych Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz w konkursach na reportaż, organizowanych przez redakcje czasopism. Wygrał także konkurs na scenariusz filmu fabularnego, organizowany przez TVP, poświęcony sprawie połanieckiej. Scenariusz oparł na swojej książce reporterskiej pt. "Nie oświadczam się". Na jego podstawie powstał film pt. Zmowa w reżyserii Janusza Petelskiego. Również na podstawie tej książki Janusz Wiśniewski wyreżyserował przedstawienie pt. "Świadkowie" w Teatrze Słupskim. Od 1995 roku prowadzi zajęcia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych (obecnie Wydział Dziennikarstwa Informacji i Bibliologii). Przez kilka lat pracował w Liceum Kamila Baczyńskiego w klasach o profilu dziennikarskim. W 2016 za całokształt dorobku dziennikarskiego otrzymał nagrodę Krajowego Klubu Reportażu.

Lucjan Wilhelm Wolanowski (born Lucjan Kon on February 26, 1920, Warsaw, Poland, died February 20, 2006, Warsaw), pseudonyms: Wilk; Waldemar Mruczkowski; W. Lucjański; (L.W.); lu; Lu; (lw); WOL., Polish journalist, writer and traveller. Born into an intellectual family. Son of Henryk Kon (lawyer) and Róża Wolanowska, the great-grandson of Majer Wolanowski (1844–1900), the well-known Polish manufacturer. His sister, Elżbieta (Kon) Wassongowa (1908–2007) was a Polish translator and book editor. Wolanowski studied chemistry at the Grenoble Polytechnical Institute (France 1938-1939), but the outbreak of World War II caught him during a vacation in his homeland. During the World War II he fought as a soldier of the Polish clandestine resistance movement Home Army and he acted as literary contributor to the Polish underground press. After the war he worked with the Polish Press Agency (from 1945), he was a commentator from various conferences for journalists in the Foreign Secretary in Warsaw. In this period he met such famous people as Edward R. Murrow, Sydney Gruson, Flora Lewis, Larry Allen, Vicent Buist or Pierre Marechal, who were correspondents in Poland then. He worked as a journalist at the weekly magazine Przekrój (1945–1950); the illustrated weekly Świat (The World, 1951–1969); the magazine Dookoła świata (1969–1976) and with the magazine Magazyn Polski (1976–1988). He joined a ship-rescue operation in a Norwegian fiord, made a long trip aboard an Icelandic cutter in North Atlantic waters. He went on five trips around the world (1960–1972) and also visited the Pacific region - he visited Australia, Japan, New Zealand, Papua and New Guinea, West Irian, French Polynesia, Fiji, Hong-Kong and Singapore; accredited to the headquarter of the UN Troops in New Guinea during the landing operation (1962–1963); as the US stipendist (he was granted a scholarship United States Department of State - "Program for Leaders"), he belonged to the team of reporters (as the only reporter from East Europe) to cover the take off of the space vessel Gemini 5 in 1965 (Cape Kennedy, Florida); he acted as advisor to the World Health Organization Information Department in Geneva, then in a similar capacity at the WHO branches in New Delhi, Bangkok and Manila 1967-1968. He traveled aboard an Australian light-house tender m.v. Cape Moreton, servicing light-houses on the small Coral Sea islands and took part in an Australian whaling expedition. Was rescued by black-trackers during his wanderings across the Kimberley desert. He wrote 25 books, translated into 7 languages and depicting mainly his travels. He doesn't specialize neither in economics nor in politics, looking always for "the human side of the story" and trying to see for himself the things he is going to write about. All his books are illustrated by pictures he shoots himself. Member of the Association of Polish Journalists (1951–1982 and 1991–2006), of the Polish Writers Union (1959–1983), of the Polish PEN Club (1971–2006), of the Association of Polish Writers (1989–2006); former member of the Polish Socialist Party (PPS; 1945–1948), and of the Polish United Workers Party (PZPR; 1948–1980). Distinctions: Order of the Romania Star (1949), Award of the Polish Club of International Publicists (1962); Prize of the Polish Journalists Association for the Best Book of the Year (1973); the Cavalier's Cross of Polonia Restituta; the Golden Cross of Merit; Honorary Citizen of Springfield, USA (1965).

Urodziła się w Warszawie w rodzinie żydowskiej. Podczas II wojny światowej zginęło wielu członków jej najbliższej rodziny. Wojnę przeżyła tylko dlatego, że była ukrywana przed Niemcami. Cudem została ocalona w czasie transportu do getta. Holocaust i losy Żydów polskich z czasem stały się głównym tematem jej twórczości. Od 1955 r. pracowała w redakcji "Życia Warszawy", od 1966 r. w "Polityce", której korespondentem w ZSRR była w latach 1966-1969. Reportaże z ZSRR wydała w tomie Na wschód od Arbatu.W latach 1982-1987 była zastępcą kierownika literackiego Zespołu Filmowego "Tor". Na początku lat 90. związała się z Gazetą Wyborczą. Światową sławę przyniósł jej oryginalny w formie wywiad z Markiem Edelmanem Zdążyć przed Panem Bogiem (1977). Ostatnie zbiory reportaży to m.in. Trudności ze wstawaniem (1990), Taniec na cudzym weselu (1994), Dowody na istnienie (1996), Tam już nie ma żadnej rzeki (1998), To ty jesteś Daniel (2001). Cztery ostatnie w 2007 r. zebrała w książce Żal. Jest także autorką minipowieści: Okna, Sublokatorka, Wyjątkowo długa linia, Król Kier znów na wylocie. Jej teksty były podstawą scenariuszy filmów Krótki dzień pracy Krzysztofa Kieślowskiego i Daleko od okna Jana Jakuba Kolskiego. W 1999 r. otrzymała Nagrodę Wielką Fundacji Kultury, jedno z najbardziej prestiżowych wyróżnień przyznawanych w Polsce. Jej twórczość przetłumaczono na wiele języków. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 2005 r. została nominowana do Nagrody NIKE za książkę Wyjątkowo długa linia. Jej książka "Król Kier znów na wylocie" w 2007 roku została nominowana do Literackiej Nagrody Środkowoeuropejskiej Angelus. W tym samym roku okazał się wywiad - rzeka pt. "Reporterka. Rozmowy z Hanną Krall" Jacka Antczaka i książka pt. "Żal" zawierająca reportaże z pięciu poprzednich zbiorów. W 2008 "Król kier znów na wylocie" został uznany w plebiscycie księgarzy, czytelników i bibliotekarzy za Książkę Roku 2006. Dzieła * Na wschód od Arbatu, Iskry, Warszawa 1972 * Zdążyć przed Panem Bogiem, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1977 * Sześć odcieni bieli, Czytelnik, Warszawa 1978 * Sublokatorka, Libella, Paryż 1985, Kraków 1985 (pierwszy przedruk w drugim obiegu) * Okna, Aneks, Londyn 1987, Warszawa 1987 (przedruk w drugim obiegu) * Trudności ze wstawaniem, Warszawa 1988 (w drugim obiegu). Wydanie oficjalne (łącznie z powieścią Okna), Alfa, Warszawa 1990 * Hipnoza, Alfa, Warszawa 1989 * Taniec na cudzym weselu, BGW, Warszawa 1993 * Co się stało z naszą bajką [opowieść dla dzieci], Twój Styl, Warszawa 1994 * Dowody na istnienie, Wydawnictwo a5, Poznań 1995 * Tam już nie ma żadnej rzeki, Wydawnictwo a5, Kraków 1998 * To ty jesteś Daniel, Wydawnictwo a5, Kraków 2001 * Wyjątkowo długa linia, Wydawnictwo a5, Kraków 2004 * Spokojne niedzielne popołudnie, Wydawnictwo a5, Kraków 2004 * Król kier znów na wylocie, Świat Książki, Warszawa 2006 * Żal, Świat Książki, Warszawa 2007 * Różowe strusie pióra, Świat Książki, Warszawa 2009 * Synapsy Marii H., Wydawnictwo Literackie, Kraków 2020