Part of Series
Voor de Schotse kust liggen ontelbare kleine en minder kleine eilandjes. Sommige zijn bewoond, andere niet. Een ervan heet Tola en is het eigendom van Rod Macaster, die het van zijn vader heeft geërfd. Vroeger is Tola bewoond geweest en er staat zelfs een oud kasteel. Maar de mensen zijn er om de een of andere reden weggetrokken en bet kasteel staat er verlaten en verwaarloosd bij. Rod wil zijn eiland weer leven inblazen, maar er is iets dat hem niet bevalt. Er broeit iets op Tola, hij weet alleen niet wat. En de Hooglanders op de vaste wal zwijgen als het graf. Zo staan de zaken als bij ten einde raad besluit een beroep te doen op Biggles' hulpvaardigheid. Inderdaad is hij aan het juiste adres, want Biggles interesseert zich voor het geval en gaat met Bertie, Algy en Ginger per helikopter naar het eiland. Dat schijnt toch niet zo onbewoond te zijn als het er uit ziet, want Rods boot blijkt door iemand tot zinken te zijn gebracht. Iemand die zelfs de rechtmatige eigenaar als pottenkijker beschouwt en die alles in het werk stelt om hem weg te werken. Maar Biggles laat zich niet zo gauw wegwerken; zelfs niet door een opzettelijk veroorzaakte brand, die hen in hun slaap moest verrassen. Zoiets maakt hun eerder nieuwsgieriger en nog vaster besloten de zaak tot het einde toe uit te pluizen. Dat gebeurde dan ook, zodat het mysterie van het verlaten eiland met recht aan de serie Biggles-avonturen kon worden toegevoegd.
Author
Invariably known as Captain W.E. Johns, William Earl Johns was born in Bengeo, Hertfordshire, England. He was the son of Richard Eastman Johns, a tailor, and Elizabeth Johns (née Earl), the daughter of a master butcher. He had a younger brother, Russell Ernest Johns, who was born on 24 October 1895. He went to Hertford Grammar School where he was no great scholar but he did develop into a crack shot with a rifle. This fired his early ambition to be a soldier. He also attended evening classes at the local art school. In the summer of 1907 he was apprenticed to a county municipal surveyor where he remained for four years and then in 1912 he became a sanitary inspector in Swaffham, Norfolk. Soon after taking up this appointment, his father died of tuberculosis at the age of 47. On 6 October 1914 he married Maude Penelope Hunt (1882–1961), the daughter of the Reverend John Hunt, the vicar at Little Dunham in Norfolk. The couple had one son, William Earl Carmichael Johns, who was born in March 1916. With war looming he joined the Territorial Army as a Private in the King's Own Royal Regiment (Norfolk Yeomanry), a cavalry regiment. In August 1914 his regiment was mobilised and was in training and on home defence duties until September 1915 when they received embarkation orders for duty overseas. He fought at Gallipoli and in the Suez Canal area and, after moving to the Machine gun Corps, he took part in the spring offensive in Salonika in April 1917. He contracted malaria and whilst in hospital he put in for a transfer to the Royal Flying Corps and on 26 September 1917, he was given a temporary commission as a Second Lieutenant and posted back to England to learn to fly, which he did at No. 1 School of Aeronautics at Reading, where he was taught by a Captain Ashton. He was posted to No. 25 Flying Training School at Thetford where he had a charmed existence, once writing off three planes in three days. He moved to Yorkshire and was then posted to France and while on a bombing raid to Mannheim his plane was shot down and he was wounded. Captured by the Germans, he later escaped before being reincarcerated where he remained until the war ended.
