Aziz Nesin, Maçinli Kız için Ev kitabındaki öykülerde sevdayla sevgi konusunu türlü boyutlarıyla irdeler. Kitabın başına yazdığı "Ç... Aracılığıyla Okurlarıma Mektup" başlıklı önsözde, her öykünün bir sevgiliye anlatıldığı, her birinin de bir sevgiliyi anlattığını söyler. Öyküler şiirsel havası, masalsı anlatımlarıyla birer sevda destanıdırlar. Gökler Kralıyla Denizler Güzellik Kraliçesinin Unutulmaz Sevi Öyküleri adlı öykü, yaşlı Şah Kartal'la genç bir balık olan Ikhyts'in sevdasını anlatır. Bu öyküde de, öteki sevda öykülerindeki gibi, yaşlı Kartal'ın yalnızlığını vurgular yazar: "Göklerde bunca yıl yaşadım. Bunca sevdim ve sevildim. Bunca ihanetlere uğradım ve hiç ihanet etmedim. Çocuklarım ve sayılarını bilmediğim torunlarım oldu. Biz kartallar yüce yalnızlığımıza ve sınırsız özgürlüğümüze öyle düşkünüzdür ki, aile çerçevesi içine sığışamayız. Bu yüzden sevdiklerimi, sevgililerimi ve eşlerimi kendi yalnızlıklarını güzelliğine bırakmıştım ve onlar da beni yalnızlığıma bırakmışlardı". Bu sonucu bile bile yaşlı Kartal güzel balığın peşini bırakmaz: "Kendilerine göre, dünyanın, tarihin ve coğrafyanın en büyük sevisini yaşadılar. Ama hiçbir zaman birbirlerine ulaşamadılar, buluşamadılar, birbirlerinin olamadılar". Çünkü biri göklerde, öteki denizlerde yaşayan yaratıklardı. Ama bütün klasik sevda öykülerinde olduğu gibi ölüm onları buluşturacaktır. Kartal, sevdası uğruna ölümü göze alır:"Sevgilisi yine denizden sıçramış dans ediyordu. Şah Kartal ona 'Sevgilim, sonunda buluşacağız, birleşeceğiz, yanına geleceğim artık! Bak senin için son dansımı yapıyorum!' diye haykırdıktan sonra ölüm dansına durdu, döne döne döne döne... Gökkubbe altında böyle görkemli bir dans daha görülmemişti. Ölüm onu söz verdiği yerde ve zamanda, havada dans ederken buldu. Bulutlar kapandı, hava kapandı, yağmur başladı. Dağ göklerinin kralı döne döne düştü denize; Ikhyths'in yanına... İşte sonunda buluşmuşlardı. Şah Kartal'ın ölüsü yavaş yavaş denizin dibine çökerken denizlerin güzellik kraliçesi de çevresinde döne kıvrıla en büyük sevi dansını yapıyor, sevgilisini sonsuzluğa yolcu ediyordu. Birkaç camgöz birden dağ göklerinin kralına saldırıya geçmek üzereydiler. Az sonra Şah Kartal'ın kahverengi gri teleklerinden bir tüy, bir iz kalmayacaktı." Bu birleşememe teması, Maçinli Kız İçin Ev öyküsünde de yinelenir. Bir Sarmaşığın Özyaşamöyküsü 'nde, sonsuz bir kuraklık ve çoraklıkta yalnız başına kalmış bir sarmaşık anlatılır. Tutunmak istediği her dal, her ağaçtan, bitkilerden, çalılardan çeşitli nedenlerden dolayı destek göremez, aradığı sevgiyi bulamaz. Sarılıp sarmaşarak ve dayanışarak birlikte yücelmenin tadını paylaşacağı bir sevgili yoktur. Böyle bir sevdayı tadamaz. O zaman kendi yalnızlığı, tek başınalığı içinde yücelmeyi dener. Bunun da sonu ölümdür. Ama sarmaşığın ölümü tükenmesi demek değildir. Bu koca sarmaşığın tohumlarından yeni sarmaşıklar yeşerecektir.
Author
Aziz Nesin was a Turkish humorist and author of more than 100 books. Nesin was born in 1915 on Heybeliada, one of the Princes' Islands of Istanbul, in the days of the Ottoman Empire. After serving as a career officer for several years, he became the editor of a series of satirical periodicals with a socialist slant. He was jailed several times and placed under surveillance by the National Security Service (MAH in Turkish) for his political views. Among the incriminating pieces of evidence they found against him during his military service was his theft and sale for 35 Lira of two goats intended for his company—a violation of clause 131/2 of the Military Penal Code. One 98-year-old former MAH officer named Neşet Güriş alleged that Nesin was in fact a MAH member, but this has been disputed Nesin provided a strong indictment of the oppression and brutalization of the common man. He satirized bureaucracy and exposed economic inequities in stories that effectively combine local color and universal truths. Aziz Nesin has been presented with numerous awards in Turkey, Italy, Bulgaria and the former Soviet Union. His works have been translated into over thirty languages. During latter parts of his life he was said to be the only Turkish author who made a living only out of his earnings from his books. On 6 June 1956, he married a coworker from the Akbaba magazine, Meral Çelen. In 1972, he founded the Nesin Foundation. The purpose of the Nesin Foundation is to take, each year, four poor and destitute children into the Foundation's home and provide every necessity - shelter, education and training, starting from elementary school - until they complete high school, a trade school, or until they acquire a vocation. Aziz Nesin has donated, gratis, to the Nesin Foundation his copyrights in their entirety for all his works in Turkey or other countries, including all of his published books, all plays to be staged, all copyrights for films, and all his works performed or used in radio or television. Aziz Nesin was a political activist. After the 1980 military coup led by Kenan Evren, the intelligentsia was oppressed. Aziz Nesin led a number of intellectuals to take a stand against the military government, by issuing the Petition of Intellectuals (Turkish: Aydınlar Dilekçesi). He championed free speech, especially the right to criticize Islam without compromise. In early 1990s he started a translation of Salman Rushdie's controversial novel, The Satanic Verses. This made him a target for radical Islamist organizations, who were gaining popularity throughout Turkey. On July 2, 1993 while attending a mostly Alevi cultural festival in the central Anatolian city of Sivas a mob organized by radical Islamists gathered around the Madimak Hotel, where the festival attendants were accommodated, calling for Sharia and death to infidels. After hours of siege, the mob set the hotel on fire. After flames engulfed several lower floors of the hotel, firetrucks managed to get close, and Aziz Nesin and many guests of the hotel escaped. However, 37 people were killed. This event, also known as the Sivas massacre, was seen as a major assault on free speech and human rights in Turkey, and it deepened the rift between religious- and secular-minded people. He devoted his last years to fighting ignorance and religious fundamentalism. Aziz Nesin died on July 6 1995 due to a heart attack, after a book signing event in Çeşme, İzmir. After his death, his body was buried in an unknown location in the land of Nesin Foundation without any ceremony, as suggested by his will.
