Marja Pruis is schrijver, columnist en redacteur van De Groene Amsterdammer. Haar romans ontvingen nominaties voor De Gouden Uil, de AKO Literatuurprijs, de Libris Literatuurprijs en de Anna Bijns Prijs. Voor haar essays en columns, gebundeld in Kus me, straf me, Genoeg nu over mij en Oplossingen, ontving ze de Jan Hanlo Essay Prijs, de J. Greshoffprijs en de J. L. Heldringprijs. Met haar debuut, De Nijhoffs of de gevolgen van een huwelijk (1999), toonde Marja Pruis zich een gedurfd schrijversbiograaf. Het object van haar jarenlange fascinatie, de schrijfster A.H. Nijhoff, echtgenote van de dichter Martinus Nijhoff, deed ze meer dan recht door haar levensverhaal vanuit verschillende standpunten te beschrijven, inclusief dat van de biograaf. Een spannend en relativerend boek was het resultaat, dat zich laat lezen als het relaas van een speurtocht maar ook als een commentaar op het schrijven van biografieën. In 2018 verscheen het in een nieuwe editie als De Nijhoffs en ik, of de gevolgen van een genre. De typische verteltrant van Pruis, zinderend maar ook afstandelijk en ingehouden, bereikt een nieuw hoogtepunt in de roman Bloem (2002). Op pijnlijk geestige wijze beschrijft ze een amour fou en het lot van de minnaar, onverbeterlijk pathetisch als in een doktersroman. Het thema van de geliefden als intieme vreemden verkent ze opnieuw in de roman De vertrouweling (2005). Vanuit verschillende perspectieven beschrijft ze een aantal ogenschijnlijk kabbelende levens, van stellen met opgroeiende kinderen, die met elkaar op vakantie gaan en ondertussen weinig tot niets van elkaar blijken te weten. Met haar volgende roman Atoomgeheimen (2008) bewijst Pruis opnieuw de chroniqueur van het moderne (vrouwen)leven te zijn. In een verrassende raamvertelling krijgen we de onnavolgbare gangen van een lingerie-ontwerpster voorgeschoteld, en worden we en passant getrakteerd op een onthullend inkijkje in het actiewezen van de jaren tachtig van de vorige eeuw. In 2011 verscheen Kus me, straf me. Over leven en schrijven, liefde en verraad, met als centraal thema de spanning tussen schrijven en schaamte, toedekken en onthullen, intimiteit en openbaarheid. Een prikkelende combinatie van literatuur- en zelfbeschouwing, van fictie en non-fictie. In 2013 volgde het biografische portret Als je weg bent. Over Patricia de Martelaere en in 2016 verscheen naast de roman Zachte riten haar non-fictie bundel Genoeg nu over mij. Confessies van een ervaren schamer waarin ze de vage grenzen tussen zelfhaat en ijdelheid, schoonheid en verdriet, verlegenheid en narcisme, liefde en medelijden verkent. In 2019 verscheen Oplossingen, een selectie van haar columns, en stelde ze De nieuwe feministische leeslijst samen. Haar essay over eigenliefde, Omdat je het waard bent, verscheen in 2020. In Boos Meisje. Over vrouwen en frictie (2022) bundelde Pruis essays over de spagaat waarin meisjes en vrouwen zich bevinden. Lief zijn, maar ook stoer. Alleen niet té stoer, want dan ben je een boos meisje. Terwijl dat juist de leukste vrouwen zijn. Boos meisje bevat een galerij van deze vrouwen

Vincent Icke (Utrecht, 23 juli 1946) is een Nederlandse hoogleraar theoretische sterrenkunde aan de Universiteit Leiden en bijzonder hoogleraar kosmologie aan de Universiteit van Amsterdam. Hij studeerde theoretische natuurkunde en sterrenkunde aan de Universiteit Utrecht en promoveerde in 1972 aan de Rijksuniversiteit Leiden bij Hendrik C. van de Hulst. De titel van zijn proefschrift was Formation of galaxies inside clusters. Hij deed postdoctoraal onderzoek in Sussex, Cambridge en bij het California Institute of Technology.

Simon(e) van Saarloos is a writer, artist and curator based between Berkeley, California and Amsterdam, the Netherlands. They are the author of six books and have contributed to over more than thirty edited volumes, books, and journals. Van Saarloos is the author of Against Ageism. A Queer Manifesto (Emily Carr University Press, 2023); Take ‘Em Down. Scattered Monuments and Queer Forgetting (Publication Studio 2021) and Playing Monogamy (Publication Studio 2019) as well as several books in Dutch: Herdenken herdacht (Prometheus 2019); Enz. Het Wildersproces (Atlas Contact 2018); the novel De vrouw die (Nijgh & Van Ditmar 2016); the collection of columns Ik deug / deug niet (Nijgh & Van Ditmar 2015) and Het monogame drama (De Bezige Bij 2015). Van Saarloos also writes fiction. Recent productions include the short sci-fi story Dreamdead Surrender (Postmodern Culture Journal) and De Foetushemel, a theater play about abortion and violent resistance for Ulrike Quade Company. Van Saarloos works as an independent curator of public programming and artistic collaborations. Recent projects include the museum installation Cruising Gezi Park (Amsterdam Museum); The Asterisk Conversations podcast (Writers Unlimited); the short film “Apologies For Breaking In” at the San Francisco Transgender Film Festival 2021; curatorial project the spread of a mo(nu)ment (TAAK); International Documentary Film Festival Amsterdam’s 2022 and 2023 queer programming Not Yet Yes and Contagious & Queer; the 2023 lecture and performance series Juicy Refuge at Rietveld Academy’s Studium Generale; The Non-Monogamy Letters with Indigenous STS scholar Kim TallBear at ArtsEverywhere.ca; a conversation on commemoration with Pamela Sneed and Claudia Rankine at UC Berkeley; the ABUNDANCE exhibition at Het HEM and the multi-year transnational queer community, nightlife and art project Through the Window. They have participated in artist residencies such as the KAVLI Institute for Nanosciences, Deltaworkers New Orleans and Be Mobile Create Together at IKSV in Istanbul. Van Saarloos taught theory and hosted writing workshops at AKV|St. Joost; the University of the Underground; KABK Den Haag; Theatre School Amsterdam; ArtEZ; University of Amsterdam; Utrecht University College; Erasmus School of Philosophy; ETH Zurich and as a PhD in Rhetoric at UC Berkeley.

Bert Wagendorp (1956) is a writer, essayist and columnist. He writes for the Dutch newspaper De Volkskrant. In 1995 his novel The Prologue was published. And in 2005 there was De Dubbele Schaar, short stories. His book Ventoux (2013) became a classic and was translated in several languages. Bert Wagendorp (1956) is schrijver, essayist en columnist. Hij schrijft al sinds jaar en dag voor de Volkskrant. Van hem verscheen in 1995 de novelle De Proloog, in 2005 de verhalenbundel De dubbele schaar, in 2014 Het jongensparadijs, een bundel verhalen, beschouwingen en essays, en in 2016 Een zaterdagmiddag. Zijn roman Ventoux (2013) groeide uit tot een moderne klassieker en werd in verschillende talen vertaald.

Bastiaan Johan (Bas) Heijne (Nijmegen, 9 januari 1960) is een Nederlandse schrijver, vertaler en interviewer. Heijne groeide op in Zwanenburg en ging naar de middelbare school in Badhoevedorp. Hij studeerde Engelse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. In 1983 debuteerde hij als schrijver met de roman Laatste woorden. Hij schreef tussen 1984 en 1992 reisverhalen voor het tijdschrift De Tijd. Een deel van deze verhalen werd later gebundeld in Vreemde reis. Zijn tweede roman, Suez, verscheen in 1992. Heijne is sinds 1991 als essayist verbonden aan NRC Handelsblad, voor welke krant hij sinds 2001 ook iedere week een column verzorgt. Zijn essaybundel De wijde wereld werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs. Hij heeft werk vertaald van Evelyn Waugh, E.M. Forster en Joseph Conrad. In 2003 heeft hij het toneelstuk Van Gogh geschreven dat werd gespeeld door ZT Hollandia. In 2005 sprak Heijne de jaarlijkse Mosse-lezing uit en ontving hij de Henriette Roland Holst-prijs voor Hollandse toestanden, een verzameling columns die hij voor NRC Handelsblad schreef. In 2008 presenteerde Heijne het televisieprogramma Zomergasten van de VPRO. In 2013 hield Heijne de Huizingalezing De betovering van de wereld over Louis Couperus. In datzelfde jaar verscheen ook een documentaire over Couperus naar een door Heijne geschreven scenario. Eerder had hij al het essay Het gezicht van Louis Couperus (1996) gepubliceerd. In 2014 werd zijn essay Angst en schoonheid. Louis Couperus, de mystiek der zichtbare dingen bekroond met de tweejaarlijkse J. Greshoff-prijs. In december 2016 werd Heijne de P.C. Hooft-prijs 2017 toegekend, voor zijn beschouwend proza. De prijs is hem uitgereikt op 18 mei 2017. De jury roemt hem als een "een schrijver met een bijzondere positie als columnist en essayist, die over een enorme verscheidenheid aan actuele onderwerpen en kwesties schrijft. [...] Zijn werk geeft een vernieuwende impuls aan wat literatuur in maatschappelijke zin betekenen kan. [...] Vooral de vorm waarin hij dat doet is bijzonder: hij schrijft als een denker én denkt als een lezer."