To się zawsze tak zaczyna, prawda? Dom w głębi lasu, samotny biwak poza miastem, myśliwska chatka odcięta od świata... A jak się kończy? Gdy rozum śpi, budzą się horrory. Lato 1997. Wydarzenia najbliższych tygodni ludzie zapamiętają jako „powódź tysiąclecia”. Tymczasem dopiero zaczyna padać. Nieustanny, monotonny deszcz tłumi myśli, potęguje frustracje. Łukasz, Werka, Lidka, Marcel i Tymon nie mogli znaleźć gorszego czasu, żeby wybrać się do leśniczówki w głębi Kotliny Kłodzkiej. Wraz z każdym kolejnym szarym dniem deszczu na wierzch wypływają emocje, które inaczej pozostałyby w ukryciu. Nawet w najgorszej ulewie wystarczy jedynie iskra, by doszło do wybuchu. Dom w głębi lasu to historia rozgrywająca się równolegle do wydarzeń z bestsellerowej powieści Topiel Jakuba Ćwieka, opowiadającej o dorastaniu w czasie kataklizmu, kiedy cały świat występuje z brzegów. Nawet najpotężniejsza powódź bierze swój początek od jednej kropli, która przelała się przez krawędź.

Pod koniec lipca 1997 roku ukraińscy żołnierze, którzy przybyli na pomoc powodzianom, dokonują makabrycznego znaleziska w korycie wciąż wezbranej rzeki. Na ułamanym, zanurzonym w wodzie drzewie wiszą zwłoki nastolatka poszukiwanego od blisko dwóch tygodni. Niespełna miesiąc wcześniej dla czwórki młodych chłopaków – Kacpra, Darka, Józka i Grześka – właśnie rozpoczynają się wakacje. I zupełnie nie przeszkadza im, że wolne dni skąpane są w strugach deszczu, a meteorolodzy alarmują o powodziowym zagrożeniu. Są pewni, że to będzie ich lato! Trzy dni później właśnie w Głuchołazach, maleńkiej mieścinie przy samej polsko-czeskiej granicy rozpoczyna się katastrofa zapamiętana jako Powódź Stulecia. To ona i wywołana nią lawina zdarzeń doprowadzi chłopców najpierw do wyjątkowego odkrycia, a następnie do śmierci jednego z chłopców. Którego? Topiel to thriller obyczajowy osadzony w prawdziwych realiach początku powodzi 1997 roku. Autor, uczestnik wydarzeń i aktywny wolontariusz na pieczołowicie oddanym tle rysuje porywającą, momentami przerażającą opowieść o przyspieszonym kursie dojrzewania, rozliczając się jednocześnie z nostalgią lat dziewięćdziesiątych. To zaskakująca mieszanka serialu Stranger Things i To Stephena Kinga.