Zamkniete miasto. Kursujace nocami karetki. Mieszkancy porywani przez ludzi w ciezkich gumowych kombinezonach z maskami na twarzach. To nie scenariusz filmu science-fiction, ale fabula Zarazy - reporterskiej opowiesci o epidemii ospy, która wybuchla we Wroclawiu w czasach, gdy wiekszosc lekarzy nie pamietala juz nawet, jak wygladaja objawy tej choroby. Przez dwa miesiace 1963 roku nikt nie mógl wjechac do miasta ani go opuscic, ogromna czesc mieszkanców lezala w tworzonych napredce izolatoriach. Dzieki skutecznosci ówczesnej propagandy i cenzury do dzisiaj malo znamy ten epizod naszej wspólczesnej historii. Jerzy Ambroziewicz napisal opowiesc faktu na miare mistrza tego gatunku Normana Mailera.,,Czujemy narastanie grozy" - pisano o ksiazce. Jednak jest to nie tylko historia epidemii we Wroclawiu, ale równiez studium psychologiczne spolecznosci w obliczu zagrozenia. Wtargniecie choroby zmienilo ludzi i panujace miedzy nimi stosunki. Wroclawskie zdarzenia ulozyly sie w reporterska wersje Dzumy.