O ΔHMHTPHΣ, OΠΩΣ OΛA TA MIKPA ΠAIΔIA, EIXE ΔEKA ΔAXTYΛA. ΔEKA ΔAXTYΛA AEIKINHTA. HTAN OΛA ΠOΛY XAPOYMENA, EKTOΣ AΠO TON ΔEΞH ANTIXEIPA. EIXE ΣYNEXEIA ATYXIEΣ. "OIME! EIMAI ATYXOΣ, ΠOΛY ATYXOΣ!" EΛEΓA KAI ΞANAEΛEΓE. MEXPI ΠOY O ΔEΞHΣ ΔEIKTHΣ TON EKANE NA KATAΛABEI OTI XPEIAZETAI NA BΛEΠEI ΠPAΓMATA AΠO TH ΘETIKH TOYΣ ΠΛEYPA.

Είναι μια κρύα νύχτα του Οκτώβρη. Τρεις μικρές φιγούρες γλιστρούν κρυφά από το Δέντρο της Καλοσύνης και χάνονται μέσα στο σκοτάδι. Αναζητούν το Μάνο. Τον αναζητούν για να του χαρίσουν ένα μικρό χάρτινο φεγγαράκι που θα τον ταξιδέψει, εφτά νότες πασπαλισμένες με ζάχαρη που θα γλυκάνουν τη ζωή του και μια μουσική για να τραγουδήσει. Θα τον βρουν άραγε;