یادداشتهای اینجانب

By Leonid Andreyev

2013

First Published

3.74

Average Rating

124

Number of Pages

3H46M

Audio Length

رمانی در قلمروِ جنایت، خیر و شَر، گناه و بی‌گناهی، عشق و جنون، موقعیت انسان در هستی، زندگی و مرگ و مرز خاکستری و مبهم حقیقت و دروغ. کتاب «یادداشتهای اینجانب»، با عنوان اصلی Мои записки، رمانی روانکاوانه و فلسفی با حال‌وهوایی اکسپرسیونیستی و از نمونه‌های عصر نقره‌ای ادبیات روسیه است. لیانید آندری‌یف در کتاب «یادداشتهای اینجانب» پنجره‌ای به جهانی مه‌آلود باز می‌کند؛ جهانی که در آن نمی‌توانیم با اطمینان به آنچه می‌شنویم یا درواقع می‌خوانیم اعتماد کنیم چرا که راوی کتاب «یادداشتهای اینجانب» یک راوی غیرقابل‌اعتماد است که خود نویسنده نیز، چنانکه در یادداشت کوتاه ابتدای ترجمۀ فارسی این رمان از قول او نقل شده، مطمئن نیست که آن‌گونه که خودش ادعا می‌کند بی‌گناه و از جرمی که به او نسبت داده‌اند مبراست یا نه. با کتاب «یادداشتهای اینجانب»، به‌همراه آندری‌یف و طنز تلخ و سیاه او در این رمان، وارد تاریک‌جاهای یک ذهن مالیخولیایی و پر از تناقض می‌شویم و هستی و درون آدمی را می‌کاویم. متن اصلی کتاب «یادداشتهای اینجانب» اولین بار در سال ۱۹۰۸ منتشر شده است.

Avg Rating

3.74

Number of Ratings

150

5 STARS

23%

4 STARS

37%

3 STARS

33%

2 STARS

1 STARS

goodreads

Author

Leonid Andreyev

Author · 35 books

Leonid Nikolayevich Andreyev (Russian: Леонид Николаевич Андреев; 1871-1919) was a Russian playwright and short-story writer who led the Expressionist movement in the national literature. He was active between the revolution of 1905 and the Communist revolution which finally overthrew the Tsarist government. His first story published was About a Poor Student, a narrative based upon his own experiences. It was not, however, until Gorky discovered him by stories appearing in the Moscow Courier and elsewhere that Andreyevs literary career really began. His first collection of stories appeared in 1901, and sold a quarter-million copies in short time. He was hailed as a new star in Russia, where his name soon became a byword. He published his short story, In the Fog in 1902. Although he started out in the Russian vein he soon startled his readers by his eccentricities, which grew even faster than his fame. His two best known stories may be The Red Laugh (1904) and The Seven Who Were Hanged (1908). His dramas include the Symbolist plays The Life of Man (1906), Tsar Hunger (1907), Black Masks (1908), Anathema (1909) and He Who Gets Slapped (1915).