Od czasów świetności cywilizacji człowieka upłynęły miliony lat. Ziemia uległa przeobrażeniu, zwierzęta i rośliny wyewoluowały w niezwykłe formy, a większość ludzi opuściła swe dotychczasowe siedziby, by uciec w nieznane przed zbliżającą się i nieodwracalną katastrofą. Słońce gaśnie, planeta nieubłaganie pogrąża się w mroku. W tych ostatnich latach istnienia życia sprawy wielkiej polityki czy dążenie do rozwoju przestały mieć jakiekolwiek znaczenie. To, co pochłania umysły ostatnich pozostałych na Ziemi ludzi, to chęć godnego doczekania wielkiej katastrofy. Rozproszeni, żyjący w niewielkich społecznościach na ruinach wielkich miast ludzie nie są już panami świata. Wiedza pradawnych cywilizacji została zapomniana, a gdzieniegdzie napotykanie przejawy jej dawnej potęgi traktowane są, jak magiczne artefakty o nieznanym przeznaczeniu. W zamkniętych, pilnie strzeżonych enklawach mieszkają niedbający o nic poza własnymi interesami potężni magowie, władający czarami, opartymi na skomplikowanych matematycznych wzorcach. Magia i zapomniana technologia zespoliły się w jedno, zwierzęta, a także powstałe dzięki czarom wynaturzone stworzenia, rządzą niepodzielnie na rozległych obszarach Umierającej Ziemi. Poznając przedziwne rejony Umierającej Ziemi, podążamy śladami maga Maziriana, który wbrew swym zasadom udaje się w pościg za tajemniczą, piękną kobietą nawiedzającą go codziennie w magicznym ogrodzie; Liane’a Wędrowca, który zauroczony pięknem wiedźmy podejmuje wyzwanie odzyskania gobelinu z rąk potwornego pożeracza oczu, Chuna Nieuniknionego. Towarzyszymy Cugelowi, który przyłapany przez potężnego maga na kradzieży wysłany zostaje na misję odzyskania potężnego artefaktu, czy Rialto Wspaniałego, który jako jeden z niewielu czarodziei zdaje się emanować prawdziwą empatią i dobrem.