Saul Invictus was ervan uitgegaan dat de dag des oordeels netjes aangekondigd zou worden, al dan niet met enkele Bijbelse plagen erbij, maar dat spektakel bleef uit. Jammer genoeg was het een doodgewone lentedag – een dinsdag in godsnaam – waarop hij vernam dat een intergalactische ijsklomp onze aardkloot aan gort zou rammen. Gelukkig heeft Saul niet veel om voor te leven. Zo gaat dat met subversieve klootzakken, die zien iets sneller de zinloosheid der dingen in. Hij zou dus rustig wachten op het einde der tijden, dat eigenlijk niets te vroeg komt. En dan stormt Antenne zijn leven binnen, een jonge vrouw die naar eigen zeggen vernoemd is naar de Griekse godin. Zij weet, haar intellect ten spijt, Saul ervan te overtuigen om een laatste roadtrip aan te vatten, zodat ze ondanks de ondergang nog een paar dingen uit het leven kunnen meepikken. Wat volgt is een feest van bloed, snot en stank.