Eine Hommage an den Hexer Hexer Geralt hat nicht nur ein weltbekanntes Computerspiel und eine Netflix-Serie inspiriert, sondern auch 11 polnische Autorinnen und Autoren zu eigenen Geschichten. Sie haben den Hexer-Kosmos weitergedacht und weitererzählt. »Es gibt nur einen Hexer. Sein Schöpfer ist Andrzej Sapkowski. Wir wollen ihn nicht ersetzen, sondern ihm huldigen. Am besten tun wir das durch eigenes Schöpfertum. Im vorliegenden Buch werden Sie Geralts, Rittersporne, Lamberts, Coëns und die Yennefer von der Anthologie finden. Sie alle sind, wenn auch keine Kinder Andrzej Sapkowkis, so doch mit seinem Werk im Sinn erschaffen.« (Aus dem Vorwort)

Pierwsze opowiadanie z antologii „Szpony i kły”. W „Kresie cudów” ponownie skrzyżują się losy wiedźmina Geralta i trubadura Jaskra, i ponownie zacznie się od tego, że ten pierwszy będzie wyciągał tego drugiego z kłopotow, w które wpędziła go nadmierna chuć. Wkrótce okaże się jednak, że psoty grajka to nic w porównaniu z grozą, która czai w ruinach pobliskiego zamku i zagraża uczestnikom targu cudów. Opowiadanie Piotra Jedlińskiego zajęło pierwsze miejsce w konkursie miesięcznika „Nowa Fantastyka”, zorganizowanym z okazji trzydziestych urodzin Geralta z Rivii.

Przewrotna, szalona, przezabawna opowieść o Jaskra życiu po życiu. I o pożyciu. Skrząca się od humoru i pełna absurdu historia zaskoczy słuchaczy i słuchaczki, zapuszczając się w rejony, których sam mistrz Sapkowski raczej unikał.

Śnieg jest głęboki, las ciemny, a po nocy niesie się wycie wilków. Wataha jest coraz bliżej. Poluje. Geralt i czarodziejka Koral zmierzą się z potęgą, która może okazać się zbyt wielka nawet dla nich dwojga. Wkrótce śnieżna biel pokryje się czerwienią. Czy będzie to krew wiedźmina?

Zaczyna się klasycznie: Wiedźmin pije w karczmie. Ta opowieść o Geralcie szybko jednak zeskakuje ze znanych torów i rzuca Białego Wilka w wir niezwykłych wydarzeń. Łowca potworów będzie musiał odpowiedzieć na pytanie, czy niektóre z nich zasługują na... pomoc. Ostatecznie wiedźmin stanie naprzeciw burzy, a w walce z piorunami i wichrem jego legendarne umiejętności szermiercze zdadzą się na nic.

Po Geralcie i Yennefer przyszedł czas na Triss Merigold i Lamberta. Ich "związek" ma jednak inną dynamikę, a scementuje go wspólne polowanie na szczególnie upartą mantikorę. Magia i miecz staną naprzeciw kłom i pazurom, a ktoś rzecz jasna będzie chciał oszukać wiedźmina na pieniądze.

Niektórzy marzą by być wiedźminami. Inni nimi są i żałują własnego losu. W "Skali powinności" młodość i energia Narsi zetknie się z doświadczeniem i spokojem Coëna z Poviss, ponoć jedynego z wiedźminów, który się śmiał. Finałem tej opowieści będzie opisana w "Sadze o wiedźminie" bitwa pod Brenną, w której łowca potworów wziął udział jako ochotnik, odrzucając nakaz neutralności.

Gdy ktoś kogoś wita na szlaku słowami: "Ty cyniku, świntuchu, kurwiarzu, kłamco! Leniu, pijaku, cholero, szubrawcu! Strzygo pospolita, marny gryzipiórku, zgnilcu paskudny, ty...", to wiemy, że bohaterem danej historii będzie Jaskier. Wraz z Ellen, młodszą siostrą znanej z opowiadania "Trochę poświęcenia" Essie Daven, udadzą się do nadmorskiego miasta, by uświetnić królewski ślub. We wszystko wmiesza się, rzecz jasna, kraken.

Opowieść o młodych magach ze szkoły dla czarodziejów zaczyna się jak kolejna fantastyczna przygoda, niczym coś z historii o Harrym Potterze. Mroczny świat wiedźminów szybko jednak o sobie przypomina realizmem bitwy i podłością ludzkiej natury. Oto opowieśc skrząca się od magii… i czerwona od krwi.

W tej opowieści słuchacze i słuchaczki zostają przeniesieni w sam środek brutalnego konfliktu między liudźmi a elfami, gdzie obie rasy nie powstrzymują się przed najbardziej obrzydliwymi zbrodniami, a celem jest eksterminacja jednych przez drugich. Czy w ogniu takiej walki mozna znaleźć nić porozumienia? Czy coś może przyćmić wszystkie zadane sobie nawzajem krzywdy? Może wspólny, potężny wróg? Skazana na łaskę ludzi elfka Toruviel wkrótce się o tym przekona…