Drie jaar voordat 'Een kleine geschiedenis van Amsterdam' verscheen, publiceerde Geert Mak 'De engel van Amsterdam'. Het zijn twee totaal verschillende boeken, maar met dezelfde hoofdpersoon: de hoofdstad. Waar Mak in 'Een kleine geschiedenis van Amsterdam' het chronologische verhaal vertelt van pakweg tien eeuwen hoofdstad, van het ontstaan van de eerste woonkernen rond het jaar 1000 tot de moderne tijd, daar is 'De engel van Amsterdam' een soort stadskroniek geworden. Het boek staat vol met verhalen en anekdotes over bijzondere mensen die in de loop der tijd de hoofdstad bevolkten en op een of andere manier een stempel op zijn geschiedenis drukten. Samen bieden die portretten een mooie blik op hoe Amsterdam zich in de loop der eeuwen ontwikkelde. De verhalen gaan over van alles en nog wat: over een huis aan de Burgwal, waarvan de geschiedenis die van de hele stad weerspiegelt, over de Noorderkerk, een van de weinige monumenten in de stad die nog in bijna oorspronkelijke staat te bewonderen zijn, over het Centraal Station en omliggend gebied met zijn junkies, mafkezen en sociale randgevallen, of over zomaar een bewoner van de stad, zoals CDA-politicus Theo Heijne, in wiens carrière je trekjes van een Shakespeariaans drama kunt ontwaren, over houseparty’s en de jeugdcultuur in de loop der tijd, over de gezondheidsdienst die zich ontfermt over vervuilde en verwaarloosde mensen, over de Scheldestraat, de ruggengraat van de stad, over het braakliggende KNSM-eiland met zijn van alcohol en geestverruimende middelen doordrenkte stadsnomaden. De engel van Amsterdam is een liefdesverklaring aan een stad waar het heden soms genadeloos afrekent met het verleden. Als stadschroniqueur is Mak een soort beschermengel van Amsterdam.