Czternastoletni Munio, o rok młodszy Tunio, sześcioletnia Rzodkiewka - Monika, Babcia i Mama przeprowadzają się z wielkiego miasta do Śmietankowa (urocza nazwa, tak na marginesie!) po śmierci męża Mamy, czyli Marii Ptaszkowskiej. Przypadkiem odkrywają ostatnią tajemnicę pana Zielińskiego - zmarłego właściciela biblioteki w Śmietankowie. Wzorując się na bohaterach kryminalnych powieści, ze spokojem szukają ukrytego skarbu, ale z przestępcami nie ma żartów - są gotowi nawet do porwania! Grozę wydarzeń Małgorzata Musierowicz zakryła solidną dozą humoru i, tętniącą po brzegi miłością, rodziną Ptaszkowskich.

Główną bohaterką powieści jest Celestyna Żak, nastolatka, która wciąż musi pokonywać przeciwności losu. Na szczęście wrodzone poczucie humoru pozwala jej skutecznie stawiać czoło kolejnym wydarzeniom, których nie brakuje zarówno w domu, jak i w szkole. Żakowie prowadzą dom otwarty, w którym zawsze dzieje się coś ciekawego, głównie za sprawą znajomych prowadzącej bujne życie towarzyskie studentki Julii. Z kolei w szkole nauczyciel języka polskiego nakazuje Cesi zaopiekować się koleżanką z klasy, bujającą w obłokach Danusią, i pomóc jej poprawić fatalne oceny.

Akcja Kłamczuchy zaczyna się w Łebie, aby szybko przenieść się do Poznania. W Łebie mieszka wraz z ojcem piętnastoletnia Aniela Kowalik, osoba obdarzona tupetem i temperamentem. Dziewczyna marzy o tym, by zostać znaną aktorką, zaczytuje się dramatami i godzinami odgrywa przed lustrem najsłynniejsze teatralne role. Pewnego dnia spotyka na plaży Pawełka - przystojnego blondyna, który zawraca jej całkowicie w głowie. Ponieważ obiekt jej westchnień mieszka w Poznaniu, Anielka pod pretekstem nauki w liceum poligraficznym, którego nie ma w Łebie, wyjeżdża tam z zamiarem zacieśnienia atrakcyjnej znajomości. Rezygnuje z internatu i postanawia zamieszkać u swojego wujostwa, gdyż ich mieszkanie znajduje się bliżej mieszkania Pawła. Próbuje nawiązać kontakt ze swym ukochanym, lecz kiedy do niego dzwoni, zostaje wzięta za inną dziewczynę. Aniela bardzo cierpi z tego powodu. Przypadkiem, aby wybawić z tarapatów dzieci swego wuja, udaje się w przebraniu, jako Franciszka Wyrobek, do domu kobiety, która okazuje się mamą Pawełka. Kobieta proponuje Franciszce (Anieli) pracę, a ta zgadza się bez wahania, gdyż to świetna szansa, aby być blisko swego ukochanego i obserwować go, będąc w świetnym, prawie niemożliwym do rozpoznania przebraniu Franciszki Wyrobek...

W Kwiecie kalafiora czytelnicy Jeżycjady po raz pierwszy spotykają rodzinę Borejków, której perypetie stają się odtąd jednym z najważniejszych elementów cyklu. Główną bohaterką jest Gabrysia Borejko, najstarsza z czterech sióstr, przeżywająca rozterki sercowe i problemy w szkole, koszykarka. Do jej zmartwień dochodzi także konieczność opieki nad domem i młodszym rodzeństwem, gdy pani Borejko trafia na dłużej do szpitala. Kłopoty się mnożą: młodsze siostry są niezwykle absorbujące, zwłaszcza jedna z nich niepokojąco dziwnie się zachowuje, a do tego w życie Borejków zaczyna się wtrącać wścibska i nieżyczliwa sąsiadka. Gabrysia, starając się zapanować nad wszystkim, stopniowo odkrywa, jak bardzo była wyręczana w domowych obowiązkach przez zapracowaną matkę. Jednocześnie wokół pogodnej, energicznej, chętnej do pomocy innym i lubiącej się śmiać Gabrysi gromadzi się grupka przyjaciół, znających się z koła teatralnego przygotowującego przedstawienie Hamleta w poprzedniej części - Kłamczucha: Aniela, Robrojek, Danusia i inni. Wspólnie zakładają grupę ESD - Eksperymentalny Sygnał Dobra, towarzystwo dyskusyjne, mające badać wpływ uśmiechu (sygnału dobra) na innych ludzi.

Powieść o brzydkiej, chudej, rudej i nieszczęśliwie zakochanej dziewczynie. Idusia Borejko ucieka z rodzinnych wakacji nad jeziorem i, by nie umrzeć z głodu, zatrudnia się jako dama do towarzystwa u starszego pana, który ma wnuka przecudnej urody. Ida ratuje życie nie tylko wnukowi, ale i małym złośliwcom Lisieckim, którzy wyzywali ją od rudych kościotrupów, zostaje także bohaterką tragiczną: na drodze do jej szczęścia staje piękna blondynka...

Akcja książki rozgrywa się w nieprzyjaznych czasach. Kreska, jedna z bohaterek, mieszka z dziadkiem - znanym czytelnikom z poprzednich tomów nauczycielem polskiego, profesorem Dmuchawcem. Jej rodzice zniknęli, o czym w wydanej w 1986 roku i poddanej cenzurze książce się nie mówi, podobnie jak o przyczynach zniknięcia ojca Borejko (z kolejnych części dowiadujemy się, że był od 1981 w więzieniu za rozprowadzania tzw. 'bibuły'). Schorowany profesor Dmuchawiec już nie pracuje; niegdyś pełnego entuzjazmu wychowawcę dręczą wyrzuty sumienia, że jego uczniom nie powiodło się za dobrze w życiu – boi się spotkania ze swoją ulubienicą Gabrysią, którą mąż porzucił, zostawiwszy z małą córeczką. Profesor lęka się zobaczyć załamaną i przybitą kobietę zamiast dawnej tryskającej entuzjazmem dziewczyny. Jego wnuczka Janina, nazywana przez wszystkich Kreską, chodzi do tej samej szkoły, w której on niegdyś pracował. Czuje się tam tłamszona i nieszczęśliwa, nie radzi sobie z matematyką, a do tego ma problemy z wychowawczynią - chłodną i wymagającą Ewą Jedwabińską, traktującą uczniów nie jak żywe, myślące istoty, ale jak pozbawione uczuć obiekty badań psychologicznych. W dodatku w domu wiecznie brakuje pieniędzy, więc Kreska dorabia szyciem, jednocześnie sama ubiera się w ciągle przerabiane na drutach swetry i rzeczy szyte ze starych ubrań. Pociechą dla niej jest przyjaźń z sąsiadem, starszym kolegą ze szkoły Maćkiem Ogorzałką, jednak kiedy skrycie zakochana w nim Kreska odkrywa, że sam Maciek stracił głowę dla innej – pięknej, efektownej i świetnie ubranej Matyldy, a sam zajęty nową dziewczyną Maciek przestaje mieć czas dla Kreski, ich przyjaźń zaczyna się chwiać. Jednocześnie po Jeżycach chodzi mała, wiecznie umorusana dziewczynka, puka do domów, przedstawia się jako Genowefa Pompke, Trompke, Zombke, Rombke, Sztompke, Lompke lub Bombke (naprawdę nazywa się Aurelia Jedwabińska) i wprasza się na obiadek. Mimo że wszystko jest na kartki, a u większości mieszkańców Jeżyc się nie przelewa, nikt nie odmawia tajemniczej małej dziewczynce i ma zawsze dla niej talerz tytułowego rosołu. Tymczasem jej matka, z którą dziecko nie może znaleźć porozumienia, nie ma pojęcia o wędrówkach córeczki.

Podczas nieobecnosci mamy Beata Bitner i jej bratem Konradem nieoczekiwanie zaopiekuje sie Aniela Kowalik Bebe i Kozio bo tak wszyscy zwracaja sie do naszych bohaterow nie od razu potrafia zapalac sympatia do chwilami nadtroskliwej lub znow zbyt opieszalej Anieli z czasem jednak wspolnie stworza zgrany zespol powiekszony o tak ciekawe osobowosci jak Bernard Zeromski czy jego mlody przyjaciel Damazy Kordialek czyli Dambo W dodatku Bebe pelna niewiary w siebie ukryta przed swiatem pod obronnym pancerzem nadmiernego spokoju i opanowania zaczyna nabierac wiekszej pewnosci odwagi i zaufania do innych A wszystko dzieki milej znajomosci z Damazym

W tej książce Świętami pachnie każda strona! Kolejna część Jeżycjady®, która bije rekordy popularności. Akcja książki rozgrywa się w wigilię Bożego Narodzenia. Rozpieszczona przez rodzinę Elka, główna bohaterka książki zaczyna zdawać sobie sprawę, że nie wszyscy mężczyźni darzą ją bezkrytycznym uwielbieniem i ulegają jej woli... Na książkach Małgorzaty Musierowicz wychowują się pokolenia. Są to wesołe i rodzinne opowiadania, w których każdy czytelnik znajdzie coś dla siebie. Noelka uzyskała miano Książki Roku 1992 nadane przez polską sekcję IBBY przy UNESCO oraz została przetłumaczona na języki: litewski (Kaleduke), japoński (Noeruka).

Bohaterką jest Patrycja Borejko, ze względu na pulchność zwana w rodzinie Pulpecją. Dziewczyna nie ma jednak z powodu figury najmniejszych kompleksów, cieszy się wręcz nadmiernym zainteresowaniem ze strony płci przeciwnej, co uważa za pochlebne i zabawne, ale nadzwyczaj kłopotliwe. Patrycja chodzi do maturalnej klasy wraz z Romą Kowalik – swoją najlepszą przyjaciółką, z którą dotąd zawsze znajdowała wspólny język. Jednak w przeciwieństwie do zadowolonej z siebie i swojego życia Patrycji Roma nie czuje się szczęśliwa, zwłaszcza gdy widzi, że chłopak, w którym jest bez wzajemności zakochana, zaczyna zwracać uwagę na Pulpecję. Sama Pulpecja zaś, dotąd zawsze wiedząca, czego chce, niespodziewanie przestaje się odnajdywać w świecie. Zajmuje się wszystkim, tylko nie nauką do matury, ponieważ i jej serce zaczyna bić mocniej.

Główna bohaterka to Aurelia znana jako Gienia z Opium w rosole. Po śmierci matki zaczyna dziwnie się zachowywać. Unika znajomych i przyjaciół. Podkochuje się w dorosłym Maćku Ogorzałce, który jest mężem Kreski, najlepszej przyjaciółki Aurelii. Dziewczyna ma słaby kontakt z ojcem, który kiedyś zostawił ją i jej matkę, a z którym po śmierci matki zamieszkała. Wraz z Konradem po zakończeniu roku szkolnego odwiedzają Martę Jedwabińską, babkę dziewczyny. Dla Aurelii jest to ucieczka od smutku. Dziewczyna zaczyna dochodzić do siebie. O jej względy zabiegają Artur i Konrad. W końcu Aurelia zaczyna dogadywać się z ojcem i Kreską (której przez jakiś czas unikała z powodu komplikacji natury uczuciowej). W powieści ukazane są też wątki rodziny Borejków. Gabriela zamartwia się swoimi córeczkami, a wkrótce wychodzi na jaw, że jest w ciąży. Przy okazji rodzinie Borejków przybywa nowy znajomy - pan Jankowiak, który najwyraźniej bardzo polubił babcię Jedwabińską.

Bohaterką powieści jest jedna z sióstr Borejko, Natalia, zwana w rodzinie Nutrią. Cicha, spokojna i niepozbierana żyje we własnym świecie, otoczona ukochanymi książkami i muzyką, nieco na uboczu rodzinnego życia. W upalne lato Gabrysia, jej najstarsza siostra (bohaterka Kwiatu kalafiora), wpada na niezbyt fortunny pomysł wysłania pod jej opieką na wakacje dwóch swoich córek. Róża, starsza z dziewczynek jest miła i podobna do swej ciotki, ale młodsza, złośliwa i zdolna do wszystkiego Laura, zwana Tygrysem, budzi w dorosłej Natalii lęk. Na domiar złego między dziewczynkami narasta napięcie, grożące w każdej chwili wybuchem, gdyż Róża ma coraz bardziej dosyć pełnego wyższości zachowania Tygrysa. Nutria przystaje na propozycję siostry, choć tak naprawdę najbardziej pragnie spokoju i powrotu do równowagi po burzliwym zerwaniu z Tuniem. Mimo złych przeczuć zabiera siostrzenice, gitarę i wsiada do pociągu. W trakcie podróży spotyka ją jednak niezwykła przygoda: nowa miłość.

Akcja książki toczy się w Poznaniu, między 12 lipca a 2 września 1996 roku. Bohaterka to Arabella - szesnastoletnia dziewczyna o bardzo romantycznym i egzotycznym imieniu, pozostającym w sprzeczności z jej zdrowym rozsądkiem i zamiłowaniem do konkretu. Bella - jak zdrobniale nazywa ją ojciec - ma talent do nauk ścisłych i z pasją trenuje karate. Jest córką Roberta Rojka, czyli Robrojka - dawnego wielbiciela Anieli, który po latach bycia przez nią odtrącanym i pogardzanym ożenił się z flecistką. Artystka jednak wkrótce zmarła, osierocając malutką Bellę. Oszukany przez wspólnika Robrojek po plajcie firmy wraca z Łodzi do Poznania i zatrudnia się u dawnego kolegi Majchrzaka - niesympatycznego, zarozumiałego nuworysza. Bella przenosi się do niego i szybko nawiązuje nowe ciekawe znajomości: z dziwnym synem Majchrzaków, który nie rozstaje się ze swoją kamerą i młodym sąsiadem, który toczy z nim wieczną wojnę podjazdową. Bella dowiadując się o dawnej miłości ojca, jest zdenerwowana i nie zamierza dopuścić do ich spotkania. Przed domem Majchrzaków zaś, nieświadoma, że mieszka tu przyjaciel ze szkolnych lat, codziennie spaceruje z wózkiem Ida Borejko, zawczasu wtłaczając swemu synkowi Józinkowi do głowy wiedzę o świecie i dziwiąc się niezmiernie małomówności swego potomka. W tej powieści śledzimy rozwijającą się miłość Natalii Borejko i Robrojka.

Akcja książki rozpoczyna się 14 lutego, gdy w domu Borejków świętuje się imieniny Grzegorza, a kończy na imieninach Róży, na których solenizantka się nie pojawia. Pomiędzy tymi dwiema datami Borejkowie obchodzą jeszcze inne uroczystości, m.in. imieniny Gabrieli, które z romantycznej wycieczki we dwoje przeradzają się w nieco mniej romantyczną podróż w towarzystwie Bernarda Żeromskiego. Pojawiają się pierwsi adoratorzy Pyzy, o których bardzo zazdrosna jest Laura. Jednak serce Róży wkrótce zaczyna bić do kogoś nieoczekiwanego. Wiktor, Adrian i najmłodszy Lucjan Lelujka, młodsi bracia Jacka Lelujki (którego spotykamy w części Opium w rosole) rywalizują o względy Pyzy (przezwisko Róży w dzieciństwie wymyślone przez rodzinę), ale jest jeszcze jeden tajemniczy wielbiciel Róży - Fryderyk Schoppe - prymus, który zdobywa w końcu serce dziewczyny.

Główną postacią powieści jest Laura, córka Gabrieli Borejko i Janusza Pyziaka. Bohaterka przechodzi okres dojrzewania i zaczyna buntować się przeciwko kochającej ją rodzinie. Wyrusza samotnie pociągiem w poszukiwaniu nieznanego ojca (już w części 6. Janusz porzuca Gabrielę z dwójką dzieci) i trafia do Torunia, do domu jego siostry. Zamiast ciotki w mieszkaniu przebywa jej pracownica o imieniu Oleńka, w dodatku Laura przeziębia się. Zostaje w mieszkaniu na noc, a na następny dzień przybywa jej ciotka Alma Pyziak, robiąc dziewczynie awanturę i nie udzielając żadnych informacji na temat jej ojca. Zbuntowana pani Ola zabiera dziewczynę do siebie do domu. Dziwnym zbiegiem okoliczności w Toruniu jest przyjaciel rodziny Laury - Robert Rojek i z pomocą Pana Wiśniaka (sąsiada Almy) znajduje Laurę i odwozi ją bezpiecznie do domu. Na skutek pomyłki komórka Roberta trafia do ciotki Laury, Natalii (znanej z powieści Nutria i Nerwus), a jej komórka do Roberta. Następnego dnia prawda wychodzi na jaw i Natalia jedzie za Robertem, nie mając prawa jazdy i jednocześnie telefonując do niego. Na wiadukcie przekracza prędkość i łapie ją policja. Po serii kłamstw i niedomówień Natalia proszona jest do radiowozu, ale Robrojek ratuje ją z opresji słowami: Ta pani jest ze mną.

"Język Trolli" opowiada o przyjaźni Józefa Pałysa i Stanisławy Trolli. Pewnego dnia Józef spotyka Trollę w szkole i od razu mu imponuje ponieważ sprzeciwia się wicedyrektorce, która każe Trolli zdjąć kapelusz. Staszka nazywa go Pepe, jest to skrót od włoskiego imienia Giuseppe. Spotykają się później w sylwestra i planują wyjazd do Gniezna. W drodze przypadkiem Trolli spada kapelusz i widać, że nie ma włosów... W czasie podróży Laura Pyziak - kuzynka Józinka - po raz pierwszy w życiu spotyka swojego ojca. Józef Pałys ma również kuzyna od strony cioci Gabrysi, a mianowicie Ignacego Grzegorza Strybę, z którym nie ma zbyt przyjaznych stosunków. Jednak w końcu ich stosunki zaczynają się poprawiać. Niestety Trolla musi wyjechać do rodziców, do Niemiec. W ciągu całej książki przewijają się też inne postacie m.in. pozostała cześć rodziny Borejków.

Jej główną bohaterką jest Hildegarda Schoppe, zwana przez wszystkich Żabą. Jest ona niezbyt wysoką blondynką z krótko obciętymi włosami i zielonymi oczami, ukrytymi za szkłami okularów. Ma dwóch braci: Fryderyka i Wolfganda Amedeusza, zwanego Wolfim. Pierwszy z nich wyjechał do Houston i zostawił Różę Pyziak samą w ciąży, a drugi, zapominając wyłączyć żelazka, spalił Hildegardzie cały pokój. Do tego dochodzi jeszcze syn Anieli Kowalik, Piotr, szkolny kolega Żaby, który po spowodowanym przez siebie wypadku zabiera Hildegardę do gabinetu doktor Idy Pałys, ciotki porzuconej Pyzy. Żaba w ten sposób dowiaduje się o dziecku Róży, którego ojcem jest jej rodzony brat - Fryderyk. Chce nakłonić go do powrotu do ojczyzny, a ściślej, do jego dziecka i dziewczyny. W swoją intrygę wciąga Piotra.

Ignacy Grzegorz Stryba, jedenastolatek z loczkiem na czole, zwany również Miągwą przez swego kuzyna, robi niesłychaną "karierę detektywa", szpieguje swoją siostrę, która spotyka się z Wolfim. Niespodziewanie poznaje tajemniczą dziewczynkę - Dianę (Czekoladkę). Zakochuje się w niej, lecz nie wszystkim to się podoba. Laura i Wolfi po odrzuceniu oświadczyn przez seniora rodu, postanawiają uciec do Zakopanego, gdzie mają zamiar pobrać się. W efekcie lądują w miejscowości o nazwie Śmiełów, w której Laura była kiedyś ze swoją matką. Po drodze zgarniają nieokrzesanego, rozgadanego Bodzia. W końcu jednak Laura nie zgadza się na ślub, gdyż młodsza siostra Wolfiego zawiadamia ich o tym, ze Laura nie zdała egzaminów. Niespodziewanie w Śmiełowie zjawia się cała rodzina Laury łącznie z Pyziakiem oraz rodzice Wolfiego. Pyza stara się przekonać dziadka do lepszego traktowania Fryderyka, ojca jej dziecka. Lecz Ignacy Borejko nie daje się przekonać. Młodzi niezrażeni i podtrzymywani na duchu przez ciotki, które zafundowały im mieszkanie, proszą o zgodę na ślub Gabrysię. Ta zgadza się. Pobierają się w Śmiełowie. Mała Mila dorasta. Powraca marnotrawny mąż Gabrysi Borejko i prosi o przebaczenie. Powraca również Trolla, lecz nie sama. Jest z nią niepełnosprawny Mirek, którego nie akceptuje Józinek.

Śmieszna, miła, wzruszająca! Kolejna powieść Małgorzaty Musierowicz odpowiada na pytanie: kto był sprężyną ważnych wydarzeń w rodzinie Borejków? Dalsze losy ulubionych bohaterów, kolejna porcja humoru i optymizmu.

Długo wyczekiwana kolejna część „Jeżycjady” pozwala znów zajrzeć do przyjaznego domu Borejków, akurat w okresie świąt Bożego Narodzenia. Przybycie Magdusi, córki Kreski, powoduje piorunujące zmiany w spokojnym życiu rodziny, a z okazji ślubu Laury uruchamia działanie osławionego Fatum. Śmieszna, miła, ale i refleksyjna powieść Małgorzaty Musierowicz jak zwykle podnosi na duchu i krzepi, bawi do łez i uczy, skłania do zastanowienia nad sprawami wielkiej wagi.

Co się dzieje z Jeżycami? Kim jest ta dziewczyna? I dlaczego Józef Pałys stracił dla niej głowę? Główna bohaterka – kim jest ta dziewczyna? – tu w niebieskich koralach (nie przeoczcie ich! odegrają ważną rolę), tu znowu w tak zwanej (z wielkopolska) powózce, zaprzężonej w najprawdziwszego konia (koń ten ma na imię, jak to koń, Kobyłka). Józinek jest teraz Józefem, ma lat 18, Ignacy Grzegorz szaleje nieustannie z miłości, a Ida – jak zawsze impulsywna i skuteczna.

"Feblik" to już 21. tom cieszącej się niesłabnącą popularnością poznańskiej sagi. Poznaj Jeżycjadę i przygody rodziny Borejków! Najnowsza książka Małgorzaty Musierowicz to kontynuacja bestsellerowej "Wnuczki do orzechów". Akcja powieści rozgrywa się w tym samym czasie, a dotyczy przełomu w życiu Ignacego Grzegorza. Jak zawsze czytelnicy mogą liczyć na zaskakujące wydarzenia, wspaniały humor oraz mnóstwo pozytywnej energii i ciepła.

Któż jest Ciotką Zgryzotką? Czy tylko Ida? I co słychać w rodzinie Borejków? Czy nadal jest w tym samym składzie? A może nawet się powiększyła? Kolejny tom niezawodnej „Jeżycjady”- jak zawsze dowcipny, wzruszający i ciekawy – rozśmiesza, podnosi na duchu i skłania do myślenia. A przede wszystkim sprawia, że chce się radośnie żyć - pomimo wszelkich zgryzot!

Kim jest Chucherko o fiołkowych oczach i na czym polega jego urok? Dlaczego znika w niewyjaśnionych okolicznościach i pojawia się w równie zagadkowy sposób? I jak Jędrzej Rojek, syn Natalii, poradzi sobie z kimś tak nieuchwytnym? 23\. część jeżyckiej sagi - jak zawsze będzie pełna humoru i wzruszeń!