Fimmtán ára afmælisdagurinn nálgast. Draumar Berts um skellinöðru og Emilíu rætast kannski - ábyggilega! Bert er bjartsýnn á framtíðina. En þá gerist hið óskiljanlega - hið yfirnátturlega: Emilía segur honum upp. Skyndilega rennur upp fyrir Bert að hann er forljótur og líf hans hefur engan tilgang framar. "Enginn elskar mig. Emilía sagði mér upp og sagði mér sannleikann. Ég er ljótur... Hún sagði það beint upp í opið geðið á mér og fyrst hélt ég að hún væri að gera að gamni sínu... Kannski væri eins gott að ég dræðist bara strax. Bang, búmm, lokið á kistuna!" En Bert væri ekki Bert ef sögunni væri þar með lokið. Lífið snýr aftur: "Gabríella er fallegasta nafn í heimi. Það fannst mér ekki í fyrra en núna finnst mér það." Í þessari bók leggur Bert á ráðin um sumarfrí á Spáni. Hann veltir fyrir sér að taka Litla-Eirík með í tösku. Gallinn er bara sá að Litli-Eiríkur pissar sjálfkrafa á sig þegar hann er kominn í 20 metra hæð. Bert er óviðjafnanlegur og þessi bók gefur hinum fyrri ekkert eftir.